W 1950 roku, w wieku 20 lat, zostaje przyjęta do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK jako koadiutorka. W 1957 roku odbywa nowicjat kanoniczny, składa pierwsze śluby zakonne 15 sierpnia 1958 roku, a następnie profesję wieczystą w 1961 roku w Pniewach.

W Zgromadzeniu w Polsce Siostra Irena pełni różne funkcje: pracuje w księgowości, sekretariacie, a najbardziej zaznacza się w pracy wychowawczej w domach dziecka w Łodzi i Otorowie, gdzie jest dyrektorką w latach 1964-1973.

Następnie w 1974 roku zostaje wysłana do Francji, gdzie obejmuje dyrekcję domu dla młodzieży pracującej w Lyonie. W tym czasie też zajmuje się formacją młodych sióstr zakonnych, podejmuje funkcję przełożonej lokalnej i przełożonej centrum francuskiego (1974-1996).

Po przejściu na emeryturę w 1996 roku Siostra Irena przyjeżdża do Virieu. Tutaj posługuje w więzieniu św. Quentin Fallavier towarzysząc rodzinom więźniów, angażuje się w duszpasterstwo młodzieży w parafii, bierze udział w spotkaniach ekipy parafialnej oraz zajmuje się rachunkowością parafii. Siostra Irena zajmuje się również księgowością wspólnoty zakonnej i ubezpieczeniami wszystkich sióstr w centrum francuskim. Dużo czyta i nieustannie dokształca się. W czasie spotkań wypowiada się za wolnością słowa, ma spojrzenie profetyczne na rzeczy i osoby. Jest kobietą o silnym charakterze, wybitną i autentyczną.

Kocha Polskę i Francję.

 Podczas choroby Siostra kontynuowała swoją drogę duchową w zaufaniu Panu Bogu. Jak zawsze opierała się na Słowie Bożym, różańcu i krzyżu.