Feliks Dela (ur. 4 października 1943 w Kalinie Małej, zm. 14 lipca 2017) – polski strażak, generał brygadier, komendant główny Państwowej Straży Pożarnej (1992–1997).

Ukończył Technikum Górnicze w Dąbrowie Górniczej, w 1967 został absolwentem Szkoły Oficerów Pożarnictwa w Warszawie. W 1978 uzyskał tytuł zawodowy inżyniera w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej, kształcił się również w zakresie zarządzania na Uniwersytecie Śląskim. Pracował jako wykładowca krakowskiej Szkoły Podoficerów Pożarnictwa. W 1971 objął stanowisko zastępcy komendanta miejskiego straży pożarnych w Bytomiu, później był komendantem rejonowym, a w 1984 został komendantem Szkoły Chorążych Pożarnictwa w Krakowie.

25 lutego 1992 powierzono mu funkcję pierwszego komendanta głównego Państwowej Straży Pożarnej, urząd ten sprawował do 3 stycznia 1997. W 1992 awansowany na stopień nadbrygadiera, a w 1997 otrzymał nominację na generała brygadiera. Od 1997 do 1998 był szefem Obrony Cywilnej Kraju.

W okresie pełnienia służby brał udział w organizacji nowego krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, tworzeniu nowych służb ratowniczych i inicjowaniu zmian w systemie ochrony przeciwpożarowej. W 1998 przeszedł w stan spoczynku, udzielając się nadal jako ekspert przy tworzeniu systemów szkoleniowych i programów bezpieczeństwa. Od 2001 pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Powszechnego MSWiA, a od 2002 dyrektora Centralnego Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2014)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1997)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1992)
• Medal Honorowy im. Józefa Tuliszkowskiego (1994)
• Złoty Medal Honorowy im. Józefa Tuliszkowskiego (2015)