Henryk Linowski (ur. 27 września 1932 w Białymstoku, zm. 7 czerwca 2017 w Warszawie) – polski działacz powojennego podziemia antykomunistycznego, geofizyk i samorządowiec.

Był założycielem powołanej do życia w czerwcu 1949 w Białymstoku konspiracyjnej organizacji młodzieżowej Polska Organizacja Walki o Wolność i Niepodległość „Białe Orły”. W czerwcu 1950 przystąpił do organizacji Chrześcijańsko-Demokratyczny Ruch Podziemny, a w sierpniu tego samego roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i po kilkumiesięcznym śledztwie skazany na karę dziesięciu lat więzienia. Wyrok odbywał w zakładach karnych w Białymstoku oraz Jaworznie do sierpnia 1954 kiedy to został warunkowo zwolniony. Następnie w latach 1955–1957 odbywał zastępczą służbę wojskową w jednostce Wojskowego Korpusu Górniczego w Chorzowie.

Henryk Linowski był absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Uzyskał również stopień doktora w zakresie geofizyki. Od lat 90. XX wieku był działaczem warszawskiego samorządu. W trzech pierwszych kadencjach był burmistrzem Dzielnicy Warszawa-Ursus, zaś w 4 kolejnych kadencjach przewodniczącym Rady Dzielnicy Warszawa-Ursus. W uznaniu zasług został wyróżniony tytułem Honorowego Obywatela Ursusa. Był także członkiem Kapituły Orderu Krzyża Niepodległości. Zmarł 7 czerwca 2017 i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Jawczycach W uroczystościach pogrzebowych wziął udział między innymi szef Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk.

Wybrane odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Order Krzyża Niepodległości