Andrzej Murzynowski (ur. 29 maja 1926, zm. 13 grudnia 2016) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, specjalista w zakresie postępowania karnego, prezes Izby Karnej Sądu Najwyższego.

Był uczestnikiem powstania warszawskiego w szeregach AK. Należał do Dywizjonu „Jeleń”, który 1 sierpnia 1944 w godzinę „W” nacierał na dzielnicę policyjną w alei Szucha. Po zakończeniu wojny ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim, a następnie swoją karierę naukową związał z Wydziałem Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1968 po wydarzeniach marcowych przewodniczył komisji dyscyplinarnej, pozwolił obrońcom studentów na nieskrępowane prowadzenie obrony i nie zezwolił na utajnianie rozpraw dyscyplinarnych.

Po 1989 został członkiem składu Sądu Najwyższego. W latach 1990–1996 kierował Izbą Karną. W lutym 1994 pod jego kierownictwem zapadła uchwała o zasadach realizacji immunitetu parlamentarnego. W 2002 jako sędzia Sądu Najwyższego w stanie spoczynku został ekspertem pierwszej sejmowej komisji śledczej, powołanej do wyjaśnienia działań państwa w sprawie Lwa Rywina.

Był członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego – Wydziału II Nauk Historycznych, Społecznych i Filozoficznych.