Zwiadowca 49 Pułku Strzelców Podhalańskich w Kołomyi.

Żołnierz Września 1939.

W czasie okupacji członek SZP, ZWZ i AK.

Osaczony w Zręcinie przez Żandarmerię i Gestapo.

Zgniął z bronią w ręku 28 września 1943 r.

Biogram Karola Opatkiewicza ze Zręcina napisany przez Zdzisława Łopatkiewicza z Jedlicza.

Pierworodny syn Kaspra Łopatkiewicza z Kopytowej, wiertacza kopalni nafty w Borysławiu, urodzony 4 V 1915 r. w Zręcinie, gdzie z niewielkimi przerwami mieszkał w domu rodzinnym swej matki, Bronisławy z Trybusów.
W latach 1937-1939 odbył zasadniczą służbę wojskową w 49 Pułku Strzelców Podhalańskich, stacjonującym w Kołomyi, gdzie w trakcie służby ukończył podoficerską szkołę zwiadu (zwiad rowerowy), po której otrzymał specjalność wojskową zwiadowcy oraz stopień kaprala.
W sierpniu 1939 roku skorzystał z kilkudniowego urlopu na przywiezienie z domu cywilnego ubrania.
Wkrótce jednak, z powodu zaostrzającego się konfliktu z Niemcami, zostało wstrzymane zwalnianie do cywila.
Następnie – po zajęciu przez wojska hitlerowskie zachodnich obszarów naszego kraju – jego macierzysty pułk podhalański otrzymał zadanie wzmocnienia linii obronnej na rzece San.
W tej sytuacji kpr. Opatkiewicz, jako zwiadowca, rozpoczął szlak bojowy od okolic Dynowa.
Przeszedł ów szlak ze swym macierzystym pułkiem i całą Brygadą Podhalańską.
W drugiej połowie września 1939 r. zdołał jednak uniknąć obozu jenieckiego, zamieniając z Ukraińcem mundur wojskowy na ubranie cywilne i w przebraniu szczęśliwie wrócił do rodzinnej miejscowości.
Prawdopodobnie już podczas powrotu snuł plany walki z okupantem, gdyż z wojny przyniósł ze sobą do Zręcina polski pistolet samopowtarzalny wzór 1935, kaliber 9 mm, ośmiostrzałowy VIS (Wilniewczyc i Skrzypiński) oraz 100 sztuk amunicji.
W tajnej organizacji zbrojnej, działającej już od późnej jesieni 1939 r. na obszarze Krosna (i miast sąsiednich), uczestniczył niemal od początku, wstąpił do niej bowiem z rekomendacji członka Inspektoratu Krośnieńskiego – ks. kapelana Jana Haligowskiego, któremu na bieżąco dostarczał informacji o zauważonych działaniach okupanta.
Po aresztowaniu Haligowskiego w Bliznem, organizacyjnym przełożonym kpr. Opatkiewicza został por. Józef Czuchra, ps. Orski, d-ca OP 11.
W czwartym roku okupacji, 28 września w godzinach rannych, kpr. Karol Opatkiewicz, będący wówczas dowódcą plutonu w oddziale OP 11, został otoczony przez Niemców w domu Stanisława Nitki.
Osaczony K. Opatkiewicz, nie mając szansy opuszczenia domu, wskoczył na strych i wciągnął za sobą drabinę, ale po chwili zdecydował się wydostać na zewnątrz przez niski słomiany dach.
Podniósł poszycie dachu i strzelając do Niemców, zamierzał zsunąć się na podwórze sąsiada [...].
W trakcie tego manewru trafiony został w głowę, co po przerwaniu akcji potwierdzili wyznaczeni do pochówku cywile.
Strzał był śmiertelny, kula przeszła przez mózg i wysadziła oko.
Znamienne, że jeszcze po tym fakcie podbiegł do zabitego blisko wówczas stojący Niemiec i dodatkowo strzelił mu w piersi.
Ponadto, zmarły miał otwartą ranę w boku, która powstała chyba na skutek biernego upadku z dachu na wóz drabiniasty sąsiada, stojący akurat pod ślepą ścianą jego domu.
Niemcy polecili pochować go natychmiast, jako „bandytę” – bez trumny i pogrzebu.
Jedynie grabarz miejscowy [...], tuż przed zasypaniem ciała K. Opatkiewicza ziemią, zdołał nakryć je papierem z worków po cemencie.
K. Opatkiewicz spoczywa w Zręcinie na nowym cmentarzu, w samym jego rogu południowo-zachodnim, w płytkim, w pośpiechu i pod nadzorem niemieckim wykopanym grobie, na którym dopiero po wojnie rodzina ustawiła stalowy krzyż.