Arseniusz Romanowicz (ur. 30 sierpnia 1910 w Hrubieszowie zm. 9 lutego 2008 w Warszawie) – polski architekt, autor projektów architektonicznych dworców i przystanków kolejowych w Warszawie, obiektów sportowych i innych obiektów użyteczności publicznej.

Dyplom Politechniki Warszawskiej w 1936 roku. Praktykę odbywał w pracowni Stanisława Brukalskiego i Barbary Brukalskiej. W latach 1938-1939 pracował w Biurze Budowlanym Dworca Głównego w Warszawie budowanego według koncepcji Czesława Przybylskiego z 1932. Podczas II wojny światowej pracował przy remoncie spalonego w 1939 roku Dworca Głównego w Warszawie. Od 1951 pracował razem z arch. Piotrem Szymaniakiem w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Budownictwa Kolejowego.

Arseniusz Romanowicz twierdził, iż budynek powinien być „funkcjonalny, estetyczny i ekonomiczny”.