Helena Sierakowska, z domu Lubomirska (ur. 25 sierpnia 1886 w Przeworsku, zm. 26 października 1939 w Rypinie) – polska działaczka społeczna.

Była praprawnuczką Aleksandry von Engelhart, nieślubnej córki carycy Katarzyny i babką Izabelli Sierakowskiej-Tomaszewskiej, żony Bohdana Tomaszewskiego.

W 1910 wyszła za mąż za Stanisława Sierakowskiego, polskiego działacza narodowego w Republice Weimarskiej i III Rzeszy, pierwszego prezesa ZPwN i Związku Mniejszości Narodowych w Niemczech, posła do sejmu pruskiego.

Matka siedmiorga dzieci: Teresy, Adama, Andrzeja (ur. 1914), Róży, Marii, Wandy i Jadwigi.

W 1917 stanęła na czele komitetu, który zbierał dary dla poszkodowanych przez wojnę Polaków z Kongresówki.

Po 1920 gdy w efekcie niekorzystnego dla Polski plebiscytu, Powiśle pozostało w prowincji wschodniopruskiej, dzięki jej staraniom, w 40 niemieckich szkołach na Powiślu wprowadzono lekcje polskiego. Z pomocą innych osób zorganizowała też 15 polskich przedszkoli, do których chodziło 650 polskich dzieci. Była prezesem Polsko-Katolickiego Towarzystwa Szkolnego. Działała w Towarzystwie Ziemianek i Towarzystwie Kobiet św. Kingi.

We wrześniu 1939 została rozstrzelana przez Niemców w zbiorowej egzekucji; wraz z nią śmierć poniósł mąż Stanisław Sierakowski oraz prawdopodobnie córka Teresa z mężem Tadeuszem Gniazdowskim.

Imię Heleny i Stanisława Sierakowskich nosi Zespół Szkół Rolniczych w Kisielicach.