Ignacy Baliński, ps. Axel (ur. 31 lipca 1862 w Reginowie, zm. 11 marca 1951 w Sudbury) – polski pisarz, publicysta i działacz społeczny. Z wykształcenia prawnik. Sędzia Sądu Najwyższego.

Pochodził z rodziny Balińskich z Balina herbu Jastrzębiec.

Przed wojną pracował w Warszawie w Prokuraturze Królestwa Polskiego, oddając się również życiu społecznemu i twórczości literackiej. Zasilał swym piórem szereg czasopism i dzienników, zwłaszcza w dziedzinie krytyki literackiej i teatralnej, wydał kilka prac prawniczych. Był redaktorem „Życia Warszawskiego” i „Wieczorów Rodzinnych”, zamieszczał też wiele artykułów w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Kurierze Warszawskim” i „Słowie”. 24 kwietnia 1894 poślubił Marię Chomętowską herbu Lis.

W czasie I wojny światowej należał do grupy Koła Międzypartyjnego, był sekretarzem, potem wiceprezesem Polskiej Macierzy Szkolnej, w 1918 został sędzią Sądu Najwyższego, oraz prezesem rady miejskiej stolicy, którą to godność sprawował do 1927. W latach 1922–1927 był senatorem z ramienia Narodowej Demokracji.

Od 1939 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Tworzył poezje (Wybór wierszy z lat wielu). Napisał też wspomnienia o Warszawie.