Tadeusz Benon Miłobędzki (ur. 16 czerwca 1873 w Kole, zm. 13 lipca 1959 w Warszawie) – polski chemik, rektor SGGW.

Syn Jakuba Ignacego Miłobędzkiego oraz Salomei Zofii z d. Rokossowskiej. Ukończył gimnazjum filologiczne w Kaliszu, a następnie Wydział Fizyko-Matematyczny Uniwersytetu Warszawskiego (1897). Doktorat uzyskał w 1918 na podstawie pracy „O tautomerii kwasu fosforawego”. Wykształcenie uzupełnił m.in. u prof. Wilhelma Oswalda w Lipsku. Był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Chemicznego (został jego honorowym członkiem w 1937 roku, w latach 1928 i 1952 prezes PTCh). Od 1945 członek PAU, następnie (od 1951) członek PAN. W latach 1915-1918 był redaktorem czasopisma „Chemik Polski”, w latach 1935-1939 i 1946 redagował „Roczniki Chemii”, a w latach 1947-1955 „Chemię Współczesną”.

Od 1917 profesor SGGW, a w latach 1920-1921 pierwszy z wyboru rektor uczelni. Od 1922 do 1929 profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Następnie – do 1939 – profesor Politechniki Warszawskiej (w latach 1933-1934 był dziekanem wydziału chemicznego). W latach 1945-1946 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1946 ponownie profesor Politechniki Warszawskiej.

Tadeusz Miłobędzki był autorem ok. 90 publikacji naukowych z dziedziny chemii fosforu [47 prac dotyczących głównie syntezy i tautomerii związków P(III)] i analizy chemicznej. Jako pierwszy (we współpracy ze Stanisławem Kostaneckim) określił skład chemiczny kurkumy. Autor podręczników analizy jakościowej i ilościowej.

Zmarł 13 lipca 1959 w wieku 86 lat (był najdłużej żyjącym rektorem SGGW); pochowany na warszawskich Powązkach.

Jego syn, Adam Miłobędzki, był historykiem sztuki i architektury.

Odznaczenia

• Order Świętego Stanisława III kl.
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1937)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954).