Feliks Dutkiewicz (ur. 1872 w Lublinie, zm. 25 maja 1932 w Warszawie) – polski sędzia, polityk, działacz społeczny, minister sprawiedliwości.

Ukończył gimnazjum i prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W 1895 za udział w patriotycznym pochodzie został zesłany w okolice Ufy. Od 1904 był sędzią pokoju kolejno w Irkucku, Krasnojarsku i Kiszyniowie.

W 1918 był posłem na sejm besarabski. 27 marca 1918, w dniu głosowania nad projektem przyłączenia Besarabii do Rumunii, jako przedstawiciel grupy posłów polskich mówił:

Przykro mi, że w tak ważnym dla mołdawskiego narodu dniu zmuszony jestem mówić w języku rosyjskim, który był symbolem uciemiężenia tak mołdawskiego, jak i polskiego narodu. (...) W imieniu besarabskich Polaków w pełni popieram zjednoczenie Besarabii z Rumunią, jak tego chcą Mołdawianie, rdzenni mieszkańcy tego kraju.

Po powrocie do kraju w latach 1918–1920 był sędzią Sądu Okręgowego, a potem wiceprezesem Sądu Apelacyjnego w Warszawie. W 1924 był wiceministrem sprawiedliwości. W 1929 i od marca 1930 pełnił funkcję prezesa Sądu Apelacyjnego. Od 29 grudnia 1929 do 17 marca 1930 był ministrem sprawiedliwości i naczelnym prokuratorem w rządzie Kazimierza Bartla.