Gustaw Bisanz (ur. 30 sierpnia 1848 w Kawczymkącie, zm. 3 października 1925 we Lwowie) – polski architekt.

Urodził się w rodzinie pochodzącej z Niemiec, po ukończeniu gimnazjum wyjechał do Wiednia, gdzie rozpoczął studia na tamtejszej Politechnice, w 1868 przeniósł się do Lwowa i kontynuował studia w Akademii Technicznej. Od 1872 był asystentem w Katedrze Budownictwa Ogólnego, w 1873 otrzymał dyplom ukończenia. W latach 1872-1875 projektował pod kierunkiem Juliana Oktawiana Zachariewicza gmachy Politechniki. Od 1876 był asystentem w nowo powstałej Katedrze Konstrukcji Stalowych, od 1877 należał do Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie. W 1878 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a 1883 profesora zwyczajnego. Wiele razy był wybierany na dziekana Wydziału Architektury, a dwa razy (1888-1889 i 1898-1899) był rektorem. Od 1889 przez rok był członkiem zespołu redakcyjnego "Czasopisma Technicznego" i "Allgemeine Bauzeitung". Wielokrotnie zasiadał w jury konkursów architektonicznych, napisał podręcznik „Budownictwo”. W 1910 przeszedł w stan spoczynku.

Dorobek architektoniczny

• I nagroda Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych za projekt sali uzdrowiska w Ciechocinku (1875)
• Cerkiew greckokatolicka pw. Wstawiennictwa Najświętszej Marii Panny w Zadarowie (1886)
• Kaplica w szpitalu psychiatrycznym na Kulparkowie
• Kamienica dochodowa przy ulicy Kornela Ujejskiego we Lwowie (obecnie ul. Mykoły Ustyanowycza 10) (1890)
• I nagroda na projekt budowlany Muzeum Przemysłu we Lwowie /1890/ - niezrealizowany, gmach zrealizowano według konkurencyjnego i tańszego projektu Józefa Kajetana Janowskiego i Leonarda Marconiego
• I miejsce w konkursie na gmach Szkoły Inżynieryjnej przy ulicy Teatralnej 17 we Lwowie (Tadeusza Rutowskiego) (1890-1892)
• Drewniana kaplica w Brzuchowicach (1893)
• Willa własna przy ulicy Andrzeja Potockiego we Lwowie (obecnie ul. generała Czuprynki 72) (1900-1903)
• Projekt szkoły realnej w Stryju (II miejsce – konkurencyjny projekt Wincentego Jana Rawskiego).