Julian Flatau (ur. 20 maja 1870 w Płocku lub w Warszawie, zm. 23 maja 1935 w Poznaniu) – polski chemik, farmaceuta, profesor Uniwersytetu Poznańskiego i Wyższej Szkoły Handlowej w Poznaniu.

Studiował w Zurychu, Berlinie i Wiedniu, na Politechnice w Charlottenburgu uzyskał stopień naukowy doktora. Po studiach pracował w Bernie i na Sorbonie w Paryżu. Odkrył nową metodę odzielania geraniolu od cytrynolu. Był zatrudniony w fabryce farb w Warszawie, a od 1914 r. przy produkcji siarczku sodu w Moskwie, równolegle prowadząc wykłady na Uniwersytecie Moskiewskim. Po powrocie do kraju od 1920 r. pracował w Bydgoszczy, następnie w Poznaniu, w przemyśle farb, lakierów i syntetycznych olejków aromatycznych. Kierownik Zakładu Technologii Środków Lekarskich Uniwersytetu Poznańskiego (dziś Katedra i Zakład Technologii Chemicznej Środków Leczniczych Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.) Od 1926 r. prowadził wykłady z towaroznawstwa chemicznego i technologii chemicznej na Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu, gdzie w 1932 r. zorganizował Zakład Towaroznawstwa i został jego kierownikiem. Wiceprezes Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego; właściciel fabryki perfum syntetycznych "Syntetol".

Był członkiem kolegium kościelnego parafii ewangelicko-augsburskiej i Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego w Poznaniu.

W Poznaniu mieszkał przy ul. Jasnej 9 (obecnie ul. Roosevelta). Był żonaty z Fanny Flatau (1880-1973), ojciec Aleksandry i Kazimierza Flatau. Pochowany na cmentarzu Miłostowo.