Stanisław Dawski (ur. 19 maja 1905 w Łachwie, zm. 9 grudnia 1990 w Warszawie) – artysta plastyk, współorganizator i profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, rektor tej uczelni w latach 1952–1965.

Studiował przez rok malarstwo i grafikę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Po wojnie, w 1946 uczestniczył w utworzeniu wrocławskiej PWSSP, gdzie zaczął pracę jako wykładowca w stopniu profesora. Będąc rektorem kładł nacisk na kształcenie zarówno w sztukach „czystych”, jak i sztukach użytkowych, dbając o rozwój pracowni szkła, ceramiki i architektury wnętrz. Za jego kadencji powstał Wydział Ceramiki i Szkła, gdzie Stanisław Dawski prowadził Katedrę Szkła Artystycznego. Pomógł także w utworzeniu pracowni fotografii. Opiekował się Józefem Gielniakiem. Jego uczniami byli Witold Turkiewicz, Kazimierz Głaz, Ludwik Kiczura, Zbigniew Horbowy Kazimierz Pomagalski, Zbigniew Roman Kawecki.

Należał do Association Internationale des Arts Plastiques (od 1952), Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON w Szwajcarii (od 1979), Accademia Italiana delle Arti e del Lavoro (od 1980). Otrzymał medal honorowy IV Międzynarodowego Biennale Ekslibrisu Współczesnego w Malborku (1969), uczestniczył w II i III Biennale Grafiki w Krakowie (1962 i 1964).