Jan Wasilkowski (ur. 11 maja 1898 w Sławkowie, zm. 14 sierpnia 1977 w Warszawie) – polski prawnik i polityk. Rektor Uniwersytetu Warszawskiego (1949–1952), następnie Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego RP (1956–1967) i poseł na Sejm (1961–1972).

Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, Uniwersytecie w Nancy oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1924 związany z Uniwersytetem Warszawskim. Od 1936 profesor prawa na UW. Po kampanii wrześniowej 1939 jeniec Oflagu VI Dössel. W latach 1947–1949 dziekan Wydziału Prawa i Administracji UW, zaś w latach 1949–1952 rektor Uniwersytetu Warszawskiego. Był wieloletnim kierownikiem Katedry Prawa Cywilnego i Prawa Cywilnego Porównawczego. Od 1952 członek Polskiej Akademii Nauk, w latach 1953–1956 kierownik Zakładu Nauk Prawnych PAN (obecnego Instytutu Nauk Prawnych). Był współtwórcą projektu kodeksu cywilnego PRL, przewodniczył pracom Komisji Kodyfikacyjnej przy Ministrze Sprawiedliwości PRL, uchwalonego w 1964 i obowiązującego do dziś.

W latach 1956–1967 pełnił funkcję pierwszego prezesa Sądu Najwyższego. W latach 1961–1972 poseł na Sejm III, IV i V kadencji. Był członkiem PPS, następnie PZPR, od 1964 do 1969 członek KC PZPR.

Dwukrotnie odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą i Krzyżem Komandorskim (1954) Orderu Odrodzenia Polski. Doktor honoris causa Uniwersytetu Karola w Pradze i Uniwersytetu Wrocławskiego.

Małżonką Jana Wasilkowskiego była Zofia Wasilkowska. Pochowany został na warszawskich Powązkach. Jego imieniem nazwano jedną z ulic na warszawskim Ursynowie.

Autor licznych publikacji naukowych np. Encyklopedia Podręczna Prawa Prywatnego (wraz z Fryderykiem Zollem), Prawo rzeczowe w zarysie, Warszawa PWN 1957, Zarys prawa rzeczowego, Warszawa PWN 1963, Prawo własności w PRL. Zarys wykładu (opr. przy współudziale M. Madeya), Warszawa PWN 1969.

22 lipca 1964 z okazji 20-lecia Polski Ludowej otrzymał nagrodę państwową II stopnia. 21 lipca 1977 roku odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej.