Stanisław Gorgolewski (ur. 19 października 1926 w Słonimiu na Nowogrodczyźnie, zm. 23 kwietnia 2011 w Toruniu) – polski fizyk i astronom, specjalizujący się w radioastronomii.

W czasie II wojny światowej trafił do Środy Wielkopolskiej. W latach 1941-1944 pracował jako robotnik przymusowy w okolicznych gospodarstwach rolnych, potem prowadził biuro firmy stolarskiej. W latach 1945-1948 pracował jako mechanik w radiowęźle. Po wojnie ukończył liceum ogólnokształcące w Środzie Wielkopolskiej.

W 1952 ukończył fizykę na Uniwersytecie Poznańskim. Już wówczas rozpoczął pracę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej, Zakładzie Astrofizyki i Zakładzie Radioastronomii. W latach 1958-1959 odbył studia doktoranckie na Uniwersytecie Cambridge w zespole Martina Ryle'a (późniejszego noblisty). Doktorat obronił w 1960 roku na UMK pod kierunkiem prof. Wilhelminy Iwanowskiej, tematem jego rozprawy doktorskiej było Badanie zewnętrznej atmosfery Słońca metodami interferometrii. Na tej samej uczelni w 1964 roku habilitował się na podstawie rozprawy Radiowe obserwacje superkorony Słońca w latach 1961, 1962 i 1963.

Był jednym z inicjatorów budowy 32-metrowego radioteleskopu w Centrum Astronomicznym UMK w Piwnicach. W latach 1965-1991 kierował Zakładem Radioastronomii. Od 1970 sprawował stanowisko profesora. W latach 1976-1978 był dyrektorem Instytutu Astronomii UMK. W 1990 roku uzyskał tytuł naukowy profesora. Jego uczniem był Aleksander Wolszczan, odkrywca pierwszej planety poza Układem Słonecznym.