Zygmunt Szelest (ur. 16 grudnia 1911 w Oleksinie, zm. 13 kwietnia 1990 w Warszawie) – polski lekkoatleta, oszczepnik, najwybitniejszy w historii trener oszczepników. Ojciec polskiej szkoły oszczepu
Przed wojną nie odnosił większych sukcesów. W 1938 roku został powołany na mecz z reprezentacją Niemiec w Królewcu. Był rezerwowym i w zawodach nie wystartował. Mecz obejrzał z trybun stadionu. Swój pierwszy i jedyny medal mistrzostw Polski wywalczył dopiero w 1949 roku. Był wówczas drugi wynikiem z 53,50 - zawody odbywające się w Gdańsku wygrał Herbert Szendzielorz.

Po zakończeniu kariery został trenerem i pracownikiem naukowym warszawskiej AWF. Od 1951 roku był trenerem najwybitniejszego polskiego oszczepnika – Janusza Sidło. Zygmunt Szelest dał się poznać jako trener znający moc ćwiczeń, wiele wymyślał sam. Doskonałe przygotowanie sprawiało iż polscy reprezentanci unikali niebezpiecznej kontuzji, naderwania ścięgna. Podopieczni trenera Szelesta zapełniali listy światowe. Do najwybitniejszych jego zawodników należeli między innymi: Jan Kopyto, Zygmunt Jałoszyński, Daniela Jaworska.

Został pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach.