Emanuel Halicz właśc. Halpern (ur. 19 września 1921 we Lwowie, zm. 26 lutego 2015 w Kopenhadze) – profesor, historyk, pułkownik Ludowego Wojska Polskiego; polski Żyd.

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1947 uzyskał stopień magistra, a w 1950 obronił pracę doktorską. W 1954 habilitował. Pracował następnie w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR, Uniwersytecie Warszawskim i w Wojskowej Akademii Politycznej. Służył w Ludowym Wojsku Polskim, gdzie pełnił funkcję oficera politycznego. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W 1971 wyemigrował z rodziną do Danii; zdegradowany w 1972 przez ministra obrony narodowej Wojciecha Jaruzelskiego.

W 1989 został zaproszony przez Polską Akademię Nauk, Uniwersytet Jagielloński i Towarzystwo Polonia na III Kongres Uczonych Polskiego Pochodzenia - odmówił przyjazdu. W 1994 przywrócono mu utracony stopień wojskowy. W latach 1956-1970 był członkiem komisji do wydania źródeł z okresu powstania styczniowego przy Polskiej Akademii Nauk i Akademii Nauk ZSRS. Zajmował się dziejami polskich powstań narodowych XIX wieku, opublikował wiele opracowań na ten temat. Jego główne zainteresowania naukowe skupiają się na historii Polski i historii powszechnej XIX wieku.