Hanna Małkowska (ur. 18 sierpnia 1903 w Warszawie, zm. 14 lutego 1986 w Łodzi) – polska aktorka, teatralna, filmowa i telewizyjna, reżyser teatralny i kierownik artystyczny teatru, pedagog.

Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwentka kursu dla instruktorów Związku Teatrów Ludowych i do 1939 działaczka tego związku. Przed wojną występowała na scenach Warszawy, Torunia, Częstochowy i Wilna, a od 1933 także reżyserowała.

W czasie okupacji prowadziła tajne nauczanie aktorów w Warszawie. W sezonie 1944/1945 reaktywowała działalność Teatru Fredreum w Przemyślu i nadal reżyserowała. Wraz z mężem – Witoldem Małkowskim zorganizowała i prowadziła roczne Studium Dramatyczne przy tym teatrze. W lecie 1945 przeniosła się do Warszawy i zaczęła nauczać w otwartym przez męża Liceum Techniki Teatralnej. W latach 1945–1948 jako reżyser współpracowała z teatrami w Warszawie, Olsztynie, Toruniu i Kielcach.

W latach 1948–1949 reżyserowała w Teatrze Polskim w Poznaniu, a w latach 1949–1952 grała i reżyserowała w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach oraz w Radomiu. Do 1951 sprawowała też kierownictwo artystyczne sceny radomskiej. Następnie w latach 1952–1953 reżyserowała w Teatrze Nowym w Łodzi, a w latach 1953–1955 i 1956–1957 reżyserowała i występowała na deskach Teatru Powszechnego i Teatru Młodego Widza. W latach 1957–1969 grała w Teatrze im. Stefana Jaracza. W latach 1952–1954 była rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Łodzi, a później wieloletnim dziekanem Wydziału Aktorskiego PWSTiF (do roku 1968). Do 1983 była wykładowcą monologu klasycznego. Zasłużony członek ZASP-u.

Występowała również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Niemcy Leona Kruczkowskiego w reż. Feliksa Żukowskiego (1968), Gra o Herodzie Witolda Wandurskiego w reż. Czesława Staszewskiego (1969), Tam i gdzie indziej Stanisławy Fleszarowej-Muskat w reż. Juliana Dziedziny (1970), Jegor Bułyczow Maksima Gorkiego w reż. Feliksa Żukowskiego (1971) oraz w przedstawieniach Sonata widm Augusta Strindberga w reż. Jerzego Grzegorzewskiego (1972) i Tak jest, jak się państwu zdaje Luigiego Pirandello w reż. Laco Adamíka (1976).

Opublikowała m.in. Wspomnienia z Reduty (1960) i Teatr mojego życia (1976). Była praprawnuczka Wojciecha Bogusławskiego, córką dramaturga Stanisława Kozłowskiego.

Filmografia

• Wolne miasto (1958) – Nowakowa, matka Rudiego
• Kalosze szczęścia (1958) – dyspozytorka w Krainie Czarów
• Głos z tamtego świata (1962) – Aniela, gospodyni Aksamitowskiego
• Mansarda (1963) – hrabina
• Don Gabriel (1966) – Emilka, gosposia Tomickiego
• Zwariowana noc (1967) – młoda pani baronowa
• Stajnia na Salvatorze (1967) – babcia Romka Górkiego „Rudego”
• Człowiek, który zdemoralizował Hadleyburg w cyklu Komedie pomyłek (1967) – Mary Richards
• Julia, Anna, Genowefa... (1967) – pani Szulc, kierowniczka domu dziecka
• Granica (1977) – starsza pani w salonie Kolichowskiej
• Ciuciubabka (1977) – profesorka na zjeździe absolwentów
• Wyłap (1982)

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1960)
• Złoty Krzyż Zasługi (1952)
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)
• Odznaka Honorowa miasta Łodzi (1962)
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1973)
• Nagroda artystyczna miasta Łodzi – dwukrotnie (1963, 1981)