Stanisław Chlebowski (ur. 30 lipca 1890 w Braniewie, zm. 20 listopada 1969 w Gdańsku) – był polskim malarzem i rysownikiem.

Urodził się w rodzinie nauczyciela gimnazjum. W 1908 r. podjął studia architektoniczne w gdańskiej Wyższej Szkole Technicznej, w 1915 r. uzyskał dyplom inżyniera. W czasie studiów w Gdańsku jego nauczycielami malarstwa byli August von Brandis i Fritz August Pfuhle, kontynuował naukę w Dreźnie i Berlinie, gdzie trafił do pracowni Lovisa Corintha. W 1921 r., zafascynowany impresjonizmem, wyjechał do Paryża. W okresie międzywojennym brał udział w życiu artystycznym Wolnego Miasta Gdańska, będąc jednym z najbardziej znanych gdańskich malarzy. Poza Gdańskiem, gdzie miał własną witrynę wystawową, wystawiał swoje obrazy w Berlinie, Paryżu, Poznaniu i Krakowie. Był współzałożycielem gdańskiego Künstlerbund (Związku Artystów), należał do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie i Union Internationalen Fortschrittlichen Künstler (Międzynarodowej Unii Artystów Postępowych) z siedzibą w Düsseldorfie. W czasie działań wojennych w 1945 r. spłonęła jego pracownia oraz niemal cały dotychczasowy dorobek artystyczny (800 prac).

Główne tematy, jakie Chlebowski podejmował to martwa natura oraz pejzaż (widoki Gdańska i okolic). Malował też kompozycje kwiatowe oraz sceny rodzajowe. Zainteresowanie francuskim impresjonizmem wpłynęło na wzbogacenie środków artystycznych oraz szczególną wrażliwość na światło.

Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku i Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku.