Tadeusz Julian Jachimowski ps. "Biskupowicz", "Budwicz" (ur. 12 lutego 1892 w Kazimierzy Małej, zginął 7 sierpnia 1944 w Warszawie) – ksiądz, dziekan Wojska Polskiego, doktor filozofii, magister teologii, tajny szambelan Jego Świątobliwości, kanonik honorowy kielecki, pułkownik duchowieństwa Wojska Polskiego.

Był synem Juliana i Heleny z domu Kobylańskiej. Ukończył Gimnazjum Miejskie w Pińczowie a następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Kielcach. Od 1913 kontynuował studia w Akademii Duchownej w Petersburgu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1914, a w czerwcu 1917 ukończył studia zdobywając dyplom magistra teologii.

12 kwietnia 1917 roku administrator archidiecezji mohylewskiej, biskup Jan Cieplak nominował go na kapelana Wojska Polskiego na Wschodzie. 24 kwietnia tego roku wyjechał do Kijowa, w celu objęcia funkcji kapelana 4 Pułku Strzelców Polskich Dywizji Strzelców Polskich. W listopadzie 1917 roku objął obowiązki kapelana 1 Dywizji Strzelców Polskich. Równocześnie pełnił obowiązki kapelana 2 Pułku Strzelców Polskich. 4 lutego 1918 roku pod Tołoszczycą na wschód od Bobrujska, objął po kontuzjowanym pułkowniku Konarzewskim dowództwo brygady i pomyślnie zakończył potyczkę z Armią Czerwoną.

W okresie od 1919 do lipca 1933 roku był kanclerzem Polowej Kurii Biskupiej. Z zajmowanego stanowiska usunięty został z powodu oskarżeń o głęboką niechęć do piłsudczyków.

Od października 1939 do kwietnia 1940 był więziony na Pawiaku. Po zwolnieniu został rektorem kościoła Św. Anny. W konspiracji działał od 1941.

Był naczelnym kapelanem Sokolstwa Polskiego w II Rzeczypospolitej i naczelnym kapelanem Związku Walki Zbrojnej, a od 5 lutego 1943 roku naczelnym kapelanem i szefem służby duszpasterskiej Sił Zbrojnych w Kraju (Armii Krajowej). 23 lipca tego roku Józef Gawlina mianował go wikariuszem generalnym i zastępcą biskupa polowego Wojska Polskiego.

Tadeusz Jachimowski był organizatorem Towarzystwa Patriotycznego.

Napisał znany modlitewnik dla żołnierzy pt. Żołnierz Chrystusowy, wydawany także w podziemiu. Był również autorem publikacji historycznych oraz prac z zakresu duszpasterstwa i filozofii. Stworzył ponadto dwa tomiki wierszy.

Został rozstrzelany 7 lub 8 sierpnia 1944 na podwórzu wypalonego budynku przy ul. Wolskiej, w rejonie kościoła św. Stanisława Biskupa Męczennika.

Symboliczny grób Tadeusza Jachimowskiego znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 206–I–9/10).