Bronisław Karol Sikorski (ur. 17 listopada 1880 w Rohatynie, zm. 9 października 1934 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, doktor prawa.

Kształcił się we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum klasyczne i studia prawnicze. W czasie studiów działał w organizacjach niepodległościowych. W latach 1901-1902 odbył ochotniczą, jednoroczną służbę wojskową w C. i K. 27 Pułku Piechoty (niem. Infanterieregiment Albert I. König von Belgier Nr.27) w Lublanie. Od 31 grudnia 1911 do 5 maja 1915 pełnił służbę w Cesarskiej i Królewskiej Armii, a następnie przeniesiony został do Audytoriatu Legionów Polskich i przydzielony do II Brygady. W kwietniu 1917 był audytorem w Sądzie Polowym Polskiego Korpusu Posiłkowego. W lutym 1918 pod Rarańczą przeszedł linię frontu austriacko-rosyjskiego i dołączył do II Korpusu Polskiego w Rosji. Po rozwiązaniu Korpusu działał w organizacjach niepodległościowych i wojskowych.

1 listopada 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego i przydzielony do Departamentu Prawno-Wojskowego Ministerstwa Spraw Wojskowych, w którym zajmował stanowiska: referenta, naczelnika Wydziału Sądowego i szefa Sekcji I Organizacyjno Sądowej. 10 marca 1920, po reorganizacji ministerstwa, powołany został na stanowisko szefa Sekcji I Organizacyjno Sądowej Oddziału VI Prawnego. 22 sierpnia 1921 wyznaczony został na stanowisko zastępcy szefa Departamentu X Sprawiedliwości M.S.Wojsk.. 6 października 1923 mianowany został sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie. Z dniem 31 października 1930 przeniesiony został w stan spoczynku. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Awanse

• podporucznik - 1913
• porucznik - 2 kwietnia 1915
• pułkownik Korpusu Sądownictwa - zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
• generał brygady - 16 marca 1927 ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 19 lokatą

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie