Stefan Kopciński (ur. 3 marca 1878 w Stradlicach, zm. 10 czerwca 1934 w Warszawie) – polski lekarz neurolog i psychiatra, społecznik i polityk, związany z ruchem robotniczym.

W 1897 ukończył gimnazjum w Kielcach. Następnie studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, zostając psychiatrą. Pracował w podłódzkiej Kochanówce, a także w Tworkach i w Penzie.

Był m.in. senatorem, radnym i przewodniczącym Wydziału Oświaty i Kultury Zarządu Miejskiego w Łodzi, gdzie przebywał w latach 1918–1928. Kandydował również na stanowisko prezydenta tego miasta.

Kopciński był wybitnym działaczem oświatowym. Jego wysiłki miały decydujące znaczenie dla wprowadzenia w Łodzi powszechnego obowiązku szkolnego, co wówczas było inicjatywą pionierską. Był działaczem Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci oraz jednym z liderów Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (od 1922 – jego sekretarzem generalnym). Należał do Polskiej Partii Socjalistycznej.

Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 194–V–11).