Tadeusz Wojciechowski, (ur. 1838 w Krakowie, zm. 1919 we Lwowie) – polski historyk, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, współzałożyciel i prezes Towarzystwa Historycznego we Lwowie, członek Akademii Umiejętności. Specjalizował się we wczesnej historii polskiego średniowiecza.

Tadeusz Wojciechowski, pochodził z Krakowa, jego rodzice, właściciele kamienicy, należeli do średniego mieszczaństwa. W r. 1854 Wojciechowski ukończył Gimnazjum Św. Anny. Po studiach, dwuletnich prawniczych i dwuletnich historycznych, na UJ, które ukończył w roku 1858 i w Wiedniu, na Wydziale Filozoficznym, (1859-1860) w 1865 roku uzyskał doktorat filozofii (po nieudanej próbie z r. 1860/61). W okresie powstania styczniowego (1863-1864) przez pół roku był więziony przez władze austriackie pod zarzutem uprawiania działalności konspiracyjnej. W 1867 zostaje pracownikiem Biblioteki Jagiellońskiej gdzie pracował do roku 1875 tj. do swoich przenosin na stałe do Lwowa. W 1873 r. wypłynęła jego kandydatura na katedrę historii austriackiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, którą to katedrę zajął ostatecznie Stanisław Smolka, kandydat stańczyków.

W latach 1883-1907 profesor (1894-1895 rektor) Uniwersytetu we Lwowie. Od 1909 r. członek austriackiej Izby Panów.

Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Dorobek naukowy

Jego prace historyczne charakteryzowało podejście krytyczne i analityczne. Szeroko stosował toponomastykę dla rekonstrukcji osadnictwa w Małopolsce we wczesnym średniowieczu. Opisywał zabytki sztuki sakralnej, dążył do uporządkowania legend wczesnopiastowskich; za krytyczne podejście do żywota św. Stanisława, a zwłaszcza konfliktu biskupa z królem został ostro skrytykowany przez koła zbliżone do Kościoła.

Autor m.in. następujących prac:

• Chrobacja, rozbiór starożytności słowiańskich (1873),
• O Rocznikach polskich X-XV wieku (1880),
• O Kazimierzu Mnichu (1881),
• O życiu i pismach Wincentego z Kielc (1881),
• Co to jest historia i po co się jej uczymy (1881),
• Podział i zakres dziejów polskich (1884),
• O powtórnej elekcji Stanisława Leszczyńskiego w r. 1733 (Charakterystyka rządów Augusta II) (1887),
• Co Al Bekri opowiadał o Słowianach i ich sąsiadach (1887),
• Bonifatius der Apostel der Deutschen und die Slaven-apostel Konstantinus (Cyrillus) und Methodius (1888),
• O Piaście i piaście (1895),
• Kościół katedralny w Krakowie (1899),
• Eremici reguły św. Romualda, czyli benedyktyni włoscy w Polsce XI wieku (1902),
• Najdawniejszy znany obecnie polski akt książęcy z r. 1081-1086 (1902),
• Szkice historyczne XI wieku (1904),
• Plemię Kadłubka (1909)