Leon Florek ps. „Bebek” (ur. 30 października 1903 w Chyrowie, zm. w 28 sierpnia 1981 w Zagórzu) – podoficer Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej i partyzantki antykomunistycznej.

Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku. W okresie okupacji zamieszkał w Zagórzu, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną. Żołnierz Armii Krajowej w zgrupowaniu OP-23 placówce nr X Zagórz, gdzie został d-cą drużyny ds. zwiadowczych.

5 sierpnia 1944 został ranny podczas ostrzeliwania kolumny niemieckich samochodów pancernych z terenu nowego cmentarza w Zagórzu i tylko dzięki postawie swojego kolegi Michała Czajnika nie dostał się do niewoli.

Po wycofaniu się Niemców na polecenie AK przystąpił do organizowania struktur Milicji Obywatelskiej w Zagórzu. Zagrożony aresztowaniem przez UB w marcu 1946 roku wstąpił do Samodzielnego Batalionu Operacyjnego NSZ "Zuch" mjra Antoniego Żubryda. Po rozbiciu batalionu w październiku tegoż roku ukrywał się pod przybranym nazwiskiem Mirkut. Aresztowany przez UB został skazany na pięć lat więzienia. Po wyjściu na wolność zamieszkał w Zagórzu.

Żona Karolina (1896-1986). Oboje są pochowani we wspólnym grobowcu na nowym cmentarzu w Zagórzu.