Tadeusz Brzeski (ur. 6 września 1884 w Dębicy, zm. 27 marca 1958 w Londynie) – polski ekonomista, profesor i rektor Uniwersytetu Warszawskiego.

Był synem Bronisława i Józefy z Nikorowiczów. Ukończył szkołę średnią w Tarnowie (1902), następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i Lwowskim (do 1906) oraz ekonomię na uniwersytetach w Berlinie i Monachium (do 1909). Obronił doktorat praw na UJ (1907).

W latach 1909-1916 pracował w Departamencie Rolniczym Wydziału Krajowego we Lwowie; po przedstawieniu pracy O granicach ekonomii społecznej został w roku 1916 docentem w Katedrze Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Lwowskiego. W 1919 roku przeniósł się na Uniwersytet Poznański. Był tam profesorem nadzwyczajnym, kierował Katedrą Ekonomii Społecznej, zorganizował Sekcję Ekonomiczno-Polityczną na Wydziale Prawnym. Od 1922 roku był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kierował II Katedrą Ekonomii. W roku akademickim 1928/1929 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa, w latach 1930/1931 i 1933/1934 prorektora, a w 1929/1930 rektora. Sprawował opiekę nad kilkoma organizacjami studenckimi.

W roku 1928 został członkiem czynnym, rok później członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego; był wiceprezesem towarzystwa w latach 1931-1937. W roku 1932 został także członkiem-korespondentem PAU, należał ponadto do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (od 1920), na emigracji w Londynie w latach 1950-1958 pierwszy prezes Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.

Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Lwowa, a potem został deportowany do Kazachstanu. Stamtąd przedostał się wraz z armią Andersa do Londynu, gdzie pozostał już do końca życia. Pracował w Katedrze Ekonomii Uniwersytetu w Oksfordzie, był dziekanem Polskiego Wydziału Prawa (1944-1947). Kierował Katedrą Ekonomii i pełnił funkcję rektora Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie (od 1951).

W 1937 roku, za zasługi na polu pracy naukowej, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.