Adam Józef Ignacy Prażmowski herbu Belina (ur. 15 marca 1821 w Warszawie, zm. 15 lutego 1885 w Ville d'Array k. Paryża) – pierwszy polski astrofizyk, najwybitniejszy polski astronom XIX wieku.

Od 1839 roku pracował w obserwatorium warszawskim. W 1854 roku Prażmowski opracował metodę wyznaczania błędów osobistych obserwatora, w 1860 roku odkrył, że światło korony słonecznej jest spolaryzowane, a światło protuberancji słonecznej nie. Udowodnił, że korona jest powiązana ze Słońcem, a nie jak poprzednio sądzono z Księżycem.

W 1863 roku wyjechał jako stypendysta do Paryża i tam pozostał. Był konstruktorem urządzeń optycznych w firmie optycznej E. Hartnacka, której stał się również współwłaścicielem, a w roku 1871 właścicielem. Zbudował i udoskonalił m.in. pryzmatyczny polaryzator i celostat. W latach 1880–1882 był prezesem emigracyjnego Polskiego Towarzystwa Nauk Ścisłych, zajmował się także badaniem polaryzacji światła komet.